Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 That Home.

Ga naar beneden 
3 plaatsers
AuteurBericht
Connor Kenway

Connor Kenway


Aantal berichten : 167
Registratiedatum : 16-07-13

Karakter Kaart
Leeftijd:: 25 Years
Liefde: Lrarentina I know it's true.

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: That Home.   That Home. Icon_minitimezo nov 24, 2013 10:16 am

Het had dagen geduurd voordat Larentina en Connor de uiteindelijke beslissing hadden genomen om terug te gaan naar de stad. Cole was nu ondertussen al 1 jaar geworden, en beide ouders vonden het belangrijk dat hij een opvoeding kreeg in de roedel, vooral met leeftijd genoten. Want hij kwam nu op een leeftijd dat ook de volle maan op hem zijn werking zou gaan uit oefenen. Een verschrikkelijk proces, al helemaal voor een baby. Connor was bezorgd, maar zoals gewoonlijk liet hij dat niet merken. Larentina had de laatste spullen ingepakt, terwijl Connor afscheid nam van de vrouw bij wie ze al die tijd hadden kunnen schuilen. Hij was haar meer dan dankbaar. Connor tilde Cole van de grond en nam hem op zijn arm, terwijl hij achter Larentina aan liep het huisje uit. ’Tot ooit’ Sprak hij vriendelijk waarna hij knikte en Cole aan Larentina gaf en de spullen die ze hadden overnam. Niet veel. Hij bevestigde de spullen aan het zadel van de merrie, waarna hij het dier over haar hals streelde. ’Laten we gaan’ Hij drukte zijn lippen op het voorhoofd van Larentina waarna hij Cole overnam zodat ze kon op stijgen, waarna ze Cole weer op zich nam. Connor droeg zelf nog een zak, terwijl hij ook de teugels van de merrie nam en zo op pad gingen. Het zou een reis zijn van een paar uur, niet lang voor iemand met een uithoudingsvermogen en conditie als een weerwolf. Ook de merrie zou het makkelijk hebben. Connor maakte zich enkel druk over het feit dat de laatste keer dat hij in de stad was hij bijna werd opgehangen. De mensen waaronder Larentina haar vader en moeder waren vast en zeker nog steeds naar hem opzoek. Maar gelukkig stond de roedel wel achter hem, hij was immers samen met Larentina de alfa geweest. Maar dat was bijna 2 jaar geleden, en hij had geen idee wat hij tegen het lijf kon lopen. Een nieuwe alfa? Misschien bestond de roedel wel helemaal niet meer, en was iedereen solitair gegaan. Of nog erger misschien hadden de vampiers alles wel overgenomen, en was er geen weerwolf meer over. Zoveel dingen die gebeurd zouden kunnen zijn, maar daar kwamen ze alleen maar achter door er naar toe te gaan. Het gevaar tegemoet lopen. Onderweg was het stil, hij merkte ook aan Larentina dat ze bezorgd en bang was. Beide waren diep in gedachten. Ook Cole was stil, al was hij nooit een huil baby geweest.

Ze waren gearriveerd. Connor rook de vage geur van zijn roedel leden, van weken geleden. Wat een slecht teken was. Het bos was verlaten en akelig stil. ’Waar is de roedel?’ Vroeg hij aan Larentina, die waarschijnlijk net zo weinig wist al hij. Normaal rende er wel wolven door het bos, spelende wolven, jagende wolven. Nu niks. Connor keek omhoog tegen de stenen muur aan van het kasteel. Het bos bevond zich naast het kasteel. Hij begeleide Cole en Larentina van het paard, waarna hij de spullen van de merrie afhaalde en haar in de stal achter het kasteel plaatste. ’Moeten we gewoon naar binnen wandelen of..?!’ Connor had geen idee wat ze zouden moeten doen. Plots hoorde hij gekraak achter zich, met een ruk draaide hij zich om. Automatisch beschermend voor Larentina en Cole. Hij rook een vaag bekende geur, en zag uiteindelijk een vorm van een persoon. Meteen had hij spijt dat hij hierheen was gekomen. Hij herkende de jongen niet, maar hij hoorde zeker bij de roedel. En zijn houding gaf aan een hoge plek in de roedel. Misschien was het verstandig om het woord aan Larentina over te laten, zij kende hem waarschijnlijk beter als dat hij deed. Connor wachten af.

- Graham en Larentina.


Laatst aangepast door Connor Kenway op zo dec 01, 2013 3:30 am; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Graham Tyrell

Graham Tyrell


Aantal berichten : 89
Registratiedatum : 17-07-13
Leeftijd : 26

Karakter Kaart
Leeftijd:: 22 Years
Liefde: You would be a wonderfull king.

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimema nov 25, 2013 4:37 am


Met grote passen begaf hij zich door de gangen van het gebouw. Naast hem liep een jongen die enkele jaren jonger was dan hem. Hij was een hele uitleg aan het doen over de laatste nieuwtjes. Het was bijna saai maar het hoorde er nu eenmaal bij. Sinds dat hij de Alfa was geworden was alles anders. Eerst had hij nooit verwacht dat het mogelijk zou zijn, dat de vader van zijn ex het voorstelde was voor hem nog steeds niet te verstaan maar hij stelde geen vragen. Het was nu zijn roedel en ook al had hij hiervoor een hekel aan al die wolven, hij was ondertussen gehecht aan hen geworden. Sommige zaken waren voor hem toch nog onwennig. Hij kenden hen nog niet zo goed, en al zijn vorige ervaring met deze wezens was nooit goed afgelopen. Eerst de wolf die zijn eerste en nog steeds ware liefde had afgepakt, dan was hij er zelf geworden en daarna nog eens een vrouw die het geweldige idee had gehad om het af te bollen. Dat was misschien nog wel het ergste, iets waar hij tot op de dag van vandaag nog geen vrede mee had kunnen nemen. Hij had dan nooit van haar gehouden, zou ook nooit iets voor haar kunnen voelen, toch was het hem niet goed bekomen toen ze was gevlucht. Al helemaal niet toen haar vader in het begin dacht dat hij er iets mee te maken had. Hij had enkele maanden lang in de donkere kerkers doorgebracht terwijl de vader er alles voor deed om erachter te komen waar zijn dochter was. Graham zijn gezondheid moest er toen aan geloven maar hij had het overleefd. De man had uiteindelijk ingezien dat hij er niets mee te maken had en had hem vrijgelaten. Om hem vervolgens Alfa te maken. Het was een rang die hij nu zo goed mogelijk probeerde te vervullen.
Toen hij uiteindelijk twee zeer bekende namen uit de mond van de jongen hoorde komen stond hij meteen stil. ‘Wat zei je?’ Vroeg hij verbaasd aan het kind. ‘Enkele roedelleden hebben Connor en Larentina gezien. Ze waren op weg naar hier maar zijn nog enkele uren van hier vandaan.’ Graham wist niet precies hoe hij zich moest voelen bij dit nieuws, de enige emotie die duidelijk te zien was, was die van pure woede. Dachten ze werkelijk dat het zo’n fantastisch idee was om terug te komen? Nee het was een vergissing, daar ging Graham wel voor zorgen. ‘Zeg dat iedereen uit het bos moet nu, en zorg dat niemand het bos nog in gaat tot ik zeg dat het terug mag.’ Zei hij, op het feit dat hij kwaad was, was hij nog steeds beleefd. Het lag niet in zijn aard om zijn woede uit te werken op zij die er niets mee te maken hebben. Hij zag hij het kind vluchtig knikte en vervolgens weg liep om het nieuws te gaan verspreiden. Iedereen ging uit het bos worden gehaald en Graham was onderweg naar het bos. Hij wist de weg perfect en zou er zelfs met gesloten ogen heen kunnen gaan. Eenmaal bij de bossen bleef hij wachten. Ze gingen komen hij moest enkel maar geduld hebben.

Het had nog even geduurd maar uiteindelijk waren ze daar dan. Iedereen was uit het bos gehaald zodat hij niet gestoord zou worden. Toen dat hij het geluid van hoeven op het zand hoorden, en de geur van paard vermengt met de geuren van wolven ging hij weer wat dieper het bos in. Hij bleef daar  staan waar hij niet snel zou worden opgemerkt. Toen het paard in zicht kwam hield hij zich dan ook zo stil mogelijk. Met de wind had hij ook rekening gehouden, hij stond juist goed. De wind waaide de andere kant op, weg van hen. Dit zorgde ervoor dat ze hopelijk zijn geur niet zouden ruiken. Hij wachten nog heel even toen dat ze het paard weg zetten, en kwam dan pas tevoorschijn. Meteen werd hij opgemerkt maar hij deed ook niet meer de moeiten om stil te zijn. ‘Zie wie dat er nog eens naar huis komt.’ Zijn blik was vooral gericht op Larentina. Een glimlach was op zijn gezicht verschenen maar je kon duidelijk zijn dat hij niet echt blij was. Lang duurde het niet voor hij het kind op merkte maar op één blik na, gunde hij dat mormel geen aandacht. ‘Wat denken jullie hier te komen doen?’ Het was geen vraag die je moest ontwijken. Zijn stem had iets ligt dwingend was aantoonde dat hij een echt antwoord wou hebben op zijn vraag. Nu pas keek hij ook naar de andere persoon die dat erbij was. Dat moest vast Connor zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Larentina Argent
Alpha
Larentina Argent


Aantal berichten : 204
Registratiedatum : 10-07-13
Leeftijd : 28
Woonplaats : In de struik derde links

Karakter Kaart
Leeftijd:: 19
Liefde: If the truth has been forbidden then we're breaking all the rules 

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimezo dec 01, 2013 12:03 am

Larentina gaf de vrouw een knuffel en keek haar dankbaar aan. "Bedankt voor alles." De vrouw had echt een plekje gekregen in haar hart. Ze nam Cole aan van Connor en gaf de kleine jongen een kusje op zijn hoofd. Hij was flink gegroeit en leek echt op zijn vader. ’Laten we gaan’ Kort sloot Larentina haar ogen en toen ze de lippen van Connor op haar voorhoofd voelde. Het duurde niet lang voor ze op de merrie zat en ze vertrokken. Larentina was zo zenuwachtig als maar kon. Ze had werkelijk geen idee wat ze aan zouden treffen. Hoe haar ouders en vooral de roedel zouden reageren. Ergens wist ze dat er een andere alfa was aan gesteld. Ze was alleen bang wie het zou zijn. Echter probeerde ze die zorgen voor nu te vergeten. Iets wat helaas niet lukte. De hele rit had ze Cole stevig tegen zich aan gedrukt. Ze was bang dat hem en connor iets zou over komen. En die kans was zeer groot. Zodra ze er waren was ze erg alert. Klaar om aan te vallen wanneer dat nodig was. ’Waar is de roedel?’ "Weet ik niet. Sprak ze eerlijk. Ze voelde hen aanwezigheid ook totaal niet. Wat inderdaad betekende dat er een nieuwe alfa was. ’Moeten we gewoon naar binnen wandelen of..?!’ Larentina keek aarzelend naar het kasteel. Misschien was dit niet zo'n slim idee. "Ja, we gaan gewoon naar binnen" Voordat ze dat ook maar konden doen voegde er iemand bij hen. Graham, ze had het kunnen weten. Aan zijn houding alleen al was te zien dat hij de nieuwe alfa was geworden. Larentina legde haar hand op Connors boven arm en trok hem naast haar. Als Graham wou vechten moest zij het oplossen, niet connor.  ‘Zie wie dat er nog eens naar huis komt.’ Ze keek hem strak aan en hield Cole wat dichter tegen haar aan. "Graham" zei ze enkel. ‘Wat denken jullie hier te komen doen?’ de toon deed haar totaal niks. "Dat gaat jou niet aan." sprak ze. Larentina pakte uiteindelijk de hand van Connor maar bleef Graham strak aan kijken. "Dus vader heeft jou de rol als alfa gegeven?" vroeg ze hem. Ze keek kort weg voor ze hem wee aan keek. "Waar is de roedel?" Ze wist hoeveel haat hij voor ze voelde. En even was ze bang dat hij ze iets aan had gedaan. Dat hij ze allemaal had vermoord waaronder ook haar ouders. Die kans zat er best in bedacht ze zich.


- flutje
Terug naar boven Ga naar beneden
https://afterdark.actieforum.com
Connor Kenway

Connor Kenway


Aantal berichten : 167
Registratiedatum : 16-07-13

Karakter Kaart
Leeftijd:: 25 Years
Liefde: Lrarentina I know it's true.

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimezo dec 01, 2013 4:22 am


Zijn ogen bleven pal op de jongeman gericht. Wie deze vreemdeling was kon hem niks schelen, enkel het feit dat hij Larentina wat aan zou kunnen doen. Maar niet zolang hij hier was. Toch liet hij het praten aan haar over, zij was immers de alfa hier. Of tenminste was. Want alles was nu anders. Connor hielt zijn ogen op de vreemdeling gericht. En luisterde naar wat hij te vertellen had. ’ Zie wie dat er nog eens naar huis komt.’ Zijn wenkbrauw kwam wat omhoog. Zijn vermoeden was juist. Larentina kende hem inderdaad. Hij was benieuwd in hoeverre ze elkaar kende. Hij wachtte af. Zijn glimlach was niet juist, want in zijn ogen las hij woede. Connor was alert. Zijn ogen gingen even naar Larentina ’Graham’ Zo heette hij dus. De naam klonk hem ligt bekend in de oren, maar hij kon het ook mis hebben. Want als dit de Graham was die hij dacht dat het was, dan betekende het niet veel goeds. Connor hielt zich nog steeds op de achtergrond. ’ Wat denken jullie hier te komen doen?’ Connor nam een teug zuurstof. Hij wou weten waarvan deze twee elkaar kende. Niet het halve verhaal, waarvan hij niet eens zeker wist. ’ Dat gaat jou niet aan.’ Zijn ogen gingen weer naar Larentina, die zijn hand pakte. Hij omsloot zijn vinger om haar palm, voelde de spanning tussen de twee oplopen. ’ Dus vader heeft jou de rol als alfa gegeven?’ Vader.. Zijn hart begon iets sneller te kloppen. Als Graham wist wie hij was, aan hij stond aan de kant van Larentina haar vader kon hij nog wel eens diep in problemen zitten. En dat was niet eens het ergste. Het idee wat er dan met Cole zou gaan gebeuren wou hij niet eens voor zich halen. Hij probeerde zich in te houden. Het was beter om zich er niet mee te bemoeien. ’Waar is de roedel?’ Connor zijn blik ging naar de slapende Cole. ’Waar gaat dit over? En wie mag jij zijn?’ Zijn toon duidelijk geërgerd. Het kon hem niet schelen of hij de alfa was of niet. Connor had alfa bloed in zich, en hij was zeker de zwakste niet. Fysiek zowel mentaal. Hij liet haar hand los.
Terug naar boven Ga naar beneden
Graham Tyrell

Graham Tyrell


Aantal berichten : 89
Registratiedatum : 17-07-13
Leeftijd : 26

Karakter Kaart
Leeftijd:: 22 Years
Liefde: You would be a wonderfull king.

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimezo dec 01, 2013 5:49 am


Grahm had altijd geweten dat er een dag zou zijn dat Larentina zou terug keren samen met haar geliefde. Vaak had hij gehoopt dat die dag nooit zou komen, want nadat ze was gevlucht, en hij daar de gevolgen van kon dragen, wou hij haar kop nooit meer zien. Haar vader dacht dat hij meegewerkt had aan de ontsnapping omdat hij wist dat Graham eigenlijk niet met zijn dochter samen wou zijn. Dat was waarom de oudere man had gedacht dat Graham had geholpen. Een jaar, zolang had hij ongeveer in een kerker gezeten. Dag in dag uit en soms werd hij dan weer ondervraagt. Iedere dag was het hetzelfde en soms dacht hij dat hij nooit meer naar buiten zou kunnen gaan. Uiteindelijk had de vader zich weten te bedenken. Toen dat hij vroeg wat ze kwamen doen kreeg hij geen nuttig antwoord. Niet dat hij er één had verwacht. Toch rolde hij even met zijn ogen. Hij moest nog net niet lachen toen dat ze vroeg waar dat de roedel was. Alsof hij dat tegen haar zou zeggen. Hij schudde zijn hoofd en keek heel even naar de grond. Ze moesten gewoon weg, hij stond het niet toe dat ze hier waren. ‘Dat gaat jou niets aan.’ Graham gebruikte precies dezelfde woorden als zij zonet gedaan had. Zijn ogen had hij vernauwd. Pas toen dat Connor zich begon te moeien keek hij hem ook aan. ‘Laat ik me even voorstellen, ik ben Graham, de persoon die de roedel heeft overgenomen nadat de vroeger Alfa die in de steek had gelaten. Ik was getrouwd geweest met Larentina daar.’ Hij knikte in de richting van Larentina. Als blikken konden doden was zij nu dood. ‘Ik had werkelijk nooit gedacht dat jij zo zelfzuchtig was.’ Zei hij terug tegen Larentina. Graham zette enkele stappen naar voor, duidelijk niet onder de indruk van Connor. Het was bijna alsof hij heel de tijd vergat dat Connor er nog was. ‘Had je wel eens nagedacht aan de gevolgen toen je besloot weg te gaan? Of beter gezegd besloot om te ontsnappen. Waarschijnlijk niet, je kon alleen maar de geweldige toekomst zien die jij zou hebben met Connor en…wel dat.’ Met het laatste doelde hij op het kind dat ze bij zich hadden. Hij had nooit van Larentina gehouden, wou ook nooit wat met haar maar het lot had anders bepaald. Graham had zich er toen bij neergelegd en er maar vrede mee gesloten, al had dat een tijd geduurd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Larentina Argent
Alpha
Larentina Argent


Aantal berichten : 204
Registratiedatum : 10-07-13
Leeftijd : 28
Woonplaats : In de struik derde links

Karakter Kaart
Leeftijd:: 19
Liefde: If the truth has been forbidden then we're breaking all the rules 

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimedi dec 10, 2013 7:37 pm

Ze was blij dat connor zijn vingers om haar hand deed. dat maakte haar iets rustiger. maar gespannen bleef ze wel. waarom had vader hem de leiding gegeven. waarom haar broertje of zusje niet. even was ze bang dat hen iets aangedaan was. als dit echt het geval was, zal ze hen allemaal doden. niemand kwam aan haar familie. larentina haar greep werd strakker terwijl ze graham strak aan bleef kijken. ze baalde flink dat graham niet wou zeggen waar ze waren. ze had nooit mogen vertrekken. maar veel keus had ze niet gehad. ’Waar gaat dit over? En wie mag jij zijn?’ zodra conner haar hand los liet keek ze geschrokken naar hem toe. hij mocht nu zeker niet aan gaan vallen. dat wou ze gewoon niet hebben. dus had ze geen andere keus dan cole aan hem te geven. iets wat ze dan ook deed. vervolgens keek ze graham weer aan en wachtte op wat hij ging zeggen.  ‘Laat ik me even voorstellen, ik ben Graham, de persoon die de roedel heeft overgenomen nadat de vroeger Alfa die in de steek had gelaten. Ik was getrouwd geweest met Larentina daar.’ ieder ander zou bang worden voor die blik maar zij zelf niet. ‘Ik had werkelijk nooit gedacht dat jij zo zelfzuchtig was.’ hij wist het niet, natuurlijk wist hij het niet. vader zou het nooit aan iemand vertellen. zo dom was die man niet. ‘Had je wel eens nagedacht aan de gevolgen toen je besloot weg te gaan? Of beter gezegd besloot om te ontsnappen. Waarschijnlijk niet, je kon alleen maar de geweldige toekomst zien die jij zou hebben met Connor en…wel dat.’ ze schudde haar hoofd. nu was het haar beurt om een paar stappen voor uit te zetten. "je weet niet eens de waarheid graham. had ik dan moeten toe kijken hoe hij connor zou vermoorden? zou ik vervolgens toe moeten laten hoe vader met een mes mijn buik zou bewerken zodat cole dood zou gaan!" ze kon zich nu niet bepaald meer in houden. larentina voelde haar spieren aanspannen en haar hele lichaam begon te trillen van de vele emoties die ze voelde. ze stapte nog meer naar graham toe zodat ze nu voor hem stond. "jij zou precies het zelfde hebben gedaan graham. of ben je het vergeten dat je de moordernaar van je geliefde hebt vermoord." fluisterde ze zacht.


Occ: ze weet btw niet dat het een man was xd
Terug naar boven Ga naar beneden
https://afterdark.actieforum.com
Connor Kenway

Connor Kenway


Aantal berichten : 167
Registratiedatum : 16-07-13

Karakter Kaart
Leeftijd:: 25 Years
Liefde: Lrarentina I know it's true.

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimezo dec 15, 2013 2:32 am

Alles ging een beetje als een waas aan het voorbij. Maar hij moest geconcentreerd blijven. Nu helemaal, in deze situatie. Een situatie waarvan hij niet helemaal zeker wist of hij er wel mee te maken wou hebben, maar tegelijkertijd kon hij er geen afstand van nemen. Aangezien het om zijn liefde ging, Larentina. Ze had zich flink in nesten gewerkt, gedeeltelijk omdat ze met hem wou zijn en niet met degene van wie ze verplicht moest houden. Connor voelde zich schuldig. Het was zijn schuld, als hij niet terug was gekomen dan had Larentina nooit die keuze hoeven te maken. Maar hij kon zich nu geen ander leven voorstellen, met Cole zijn zoontje. Zijn ogen gingen even naar Cole, zich met grote donker bruine ogen om zich heen keek. Hij had de lichte huid en bepaalde trekjes van Larentina. Maar hij had zijn donkere ogen, en zwarte haren. Een mengelmoes van beide ouders. Je kon duidelijk zien dat het kind van hen was. Zijn ogen gingen weer naar de vreemdeling. Iets in hem zij dat deze jongen niet slecht was, maar hij vormde hier op dit moment wel een bedreiging voor zijn gezin. ’Laat ik me even voorstellen, ik ben Graham, de persoon die de roedel heeft overgenomen nadat de vroeger Alfa die in de steek had gelaten. Ik was getrouwd geweest met Larentina daar.’ Zijn ogen vormde spleetjes toen de vreemdeling die dus Graham heette tegen hem sprak. Hij wist dat Larentina getrouwd was geweest, in de tijd dat ze elkaar in geheim de liefde verklaarde. Connor had de bruiloft niet meegemaakt. En had die Graham nog nooit gezien, al had ze niet veel over hem verteld. ’Ik had werkelijk nooit gedacht dat jij zo zelfzuchtig was’ Hij voelde de plicht om voor Larentina op te komen. Dat deed hij ook toen Graham een stap naar voren zette. Connor was groter en breder, en zeker ook sterker. Maar hij had met een alfa te maken, een hoge rang wolf die vast en zeker roedel leden had die aan zijn kant stonden. Hij bleef voorzichtig. ’Ik accepteer het niet dat je op deze manier tegen Larentina praat.’ Hij keek ligt geërgerd en boos neer op Graham. ’Had je wel eens nagedacht aan de gevolgen toen je besloot weg te gaan? Of beter gezegd besloot om te ontsnappen. Waarschijnlijk niet, je kon alleen maar de geweldige toekomst zien die jij zou hebben met Connor en…wel dat.’ Oke nu ging hij toch echt te ver. Hij voelde een woede opkomen die nog ver weg was. ’Dat… Is mijn zoon’ Zijn stem was duidelijk. En gaf aan dat hij nu toch echt zijn grens aan het bereiken was. Hij keek hem recht in zijn ogen aan, als teken van dominantie. Iets wat wolven zouden doen. Cole werd in zijn armen geduwd. Hij hielt hem stevig vast, maar hij voelde dat hij zijn armen nodig had. Larentina kon dit niet alleen. Voor even keek hij achterom naar Larentina, ’Je weet niet eens de waarheid Graham. Had ik dan moeten toe kijken hoe hij Connor zou vermoorden? Zou ik vervolgens toe moeten laten hoe mijn vader met een mes mijn buik zou bewerken zodat Cole dood zou gaan!’ Van binnen brandde hij van woede. Dit wist hij niet. ’Wat?’ Hij duwde Cole terug in de armen van Larentina. ’Waar is die klootzak?’ Hij zette en stap naar voren en greep Graham bij zijn kraag en tilde hem op tegen een boom. ’Vertel me waar Larentina haar vader is’ Zijn stem klonk dierlijk en rauw. Nu kon hij zich niet meer inhouden. Hij bracht zijn pols bij de hals van Graham en liet er zijn mens uitschieten, die net niet zijn keel doorboorde. Maar wel een snee veroorzaakte. De warme geur van bloed vulde zijn neus. Smerig omdat het een wolf was. Zijn intuïtie was opzoek naar Larentina haar vader. De klootzak die hem dood wou hebben, en nog erger zijn eigen dochter vreselijke dingen had aangedaan. ’Vertel me waar hij is en ik laat je keel heel’’ Het kon hem niet schelen dat Graham onschuldig was. ’Jij zou precies het zelfde hebben gedaan Graham. of ben je het vergeten dat je de moordenaar van je geliefde hebt vermoord’ Waar dat over ging wist hij niet. Dat was iets voor later. Eerst moest hij die vader van Larentina van kant maken. Ook al kost dat zijn leven. Die klootzak verdiende het niet te leven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Graham Tyrell

Graham Tyrell


Aantal berichten : 89
Registratiedatum : 17-07-13
Leeftijd : 26

Karakter Kaart
Leeftijd:: 22 Years
Liefde: You would be a wonderfull king.

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimezo dec 15, 2013 5:14 am


Even keek hij Connor aan nadat hij zijn opmerking maakte. ‘En het interesseert mij niet wat jij vind.’ Antwoorden hij voor dat hij zijn aandacht terug op Larentina had gericht. Connor moest zich niet moeien, op dit moment ging het tussen Graham en Larentina. ‘Dat het niet mijn zoon was had ik ook al door.’ Gaf Graham als reactie. Alles wat met het kind te maken had kon hem totaal niets schelen. ‘Ik weet de waarheid niet? Wel waarom vertel jij mij de waarheid dan niet? Want daar ben je zo goed in.’ Hij had zijn zin nog maar uitgesproken of Connor had hem al vast. Met een hand werd Graham tegen een boom aangedrukt terwijl dat de andere naar zijn keel gebracht werd. Een verborgen mes kwam tevoorschijn en veroorzaakte een snee op zijn keel. Zijn ogen waren voor enkele ogenblikken alleen maar op het mes gericht. Hij kon zijn warme bloed langs zijn keel naar beneden voelen glijden maar hij gaf geen kick. Uiteindelijk keek hij toch terug naar Connor en keek hij hem recht in zijn ogen aan. ‘Sorry, ik volg geen bevelen op van een mormel als jij.’ Siste hij tegen de man voor hem. Moest het mes zijn keel doorboren zou het hem niet doden. Toch stond het idee hem totaal niet aan. Hij kon er dan ook niet aan doen dat zijn hart sneller klopte dan normaal. Zijn volledige aandacht was nu gericht op Connor, maar dat veranderende totaal toen dat Larentina besloot om ook nog wat te gaan zeggen. Heel de tijd was het hem gelukt om nog aardig rustig te blijven, maar zij verpeste dat volledig. ‘Waag het niet om ook maar iets te zeggen over Renly! Dat was een hele andere situatie als deze!’ Graham had zijn ogen vernauwd en keek Larentina nu strak aan. Je kon bijna zeggen dat hij Connor op het moment zelfs bijna vergat. Het was nu misschien al een hele tijd geleden, maar Renly bleef een gevoelig onderwerp. In zijn ogen had niemand ook maar het recht om iets over hem te zeggen. Zeker niet Larentina. Met beide handen pakte hij Connor zijn beide armen stevig beet. Het zou zelfs kunnen dat hij zijn nagels gewoon in zijn vel boorden. Dit deed hij om ervoor te zorgen dat de man niet weg zou kunnen gaan. Op hetzelfde moment bracht hij ook zijn voet omhoog om een trap te kunnen geven in Connor zijn kruis. ‘Het enige wat ik wou was terug gelukkig kunnen zijn en dat lukte, tot jij bedacht om gezellig terug te komen!’ Zijn woorden waren bedoeld voor Larentina. ‘Maar wat verwachten jullie nu? Dat jullie hier kunnen blijven?! Dat alles terug wordt zoals hiervoor en jij en je ‘familie’ hier de rest van jullie miezerige leven kunnen doorbrengen?!’ Woede, pure woede, het was niets meer dan dat.
Terug naar boven Ga naar beneden
Larentina Argent
Alpha
Larentina Argent


Aantal berichten : 204
Registratiedatum : 10-07-13
Leeftijd : 28
Woonplaats : In de struik derde links

Karakter Kaart
Leeftijd:: 19
Liefde: If the truth has been forbidden then we're breaking all the rules 

That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitimema dec 16, 2013 4:27 am

’Ik accepteer het niet dat je op deze manier tegen Larentina praat.’ Kort keek ze naar Connor en schudde zuchtend haar hoofd. Eerlijk gezegd wou ze niet dat hij hier zich mee ging bemoeien. Dit was iets tussen Graham en zij zelf. Maar ze kon hem moeilijk weg sturen met Cole, want dat zou hij zeker niet goed keuren dat wist ze donders goed. Daarbij zou hij niet eens naar haar luisteren als ze ook maar zei dat hij weg moest. ’Dat… Is mijn zoon’ Larentina legde haar hand op zijn huid en probeerde connor rustig te houden, hier hadden ze beide helemaal niks aan. Connor moest Graham met rust laten en Graham moest connor met rust laten. "Rustig" sprak ze dan ook zacht tegen hem. ‘Dat het niet mijn zoon was had ik ook al door.' Larentina drukte Cole wat dichter tegen zich aan en streelde door zijn donkere haren. Zacht drukte ze een kus op zijn kruin en bleef Graham strak aan kijken. Zodra ze klaar was met praten had ze meteen spijt dat ze het gezegd had. Ze had kunnen verwachten dat Connor zo zou reageren. ’Waar is die klootzak?’ Ze keek verbaast toe hoe Connor Graham tegen een boom aan tilde. Hoe durfde hij dit te doen waar hun zoon bij was. ’Vertel me waar Larentina haar vader is’ Larentina ging zo staan zodat Cole dit alles niet kon zien en bleef naar de twee kijken. "Connor! Niet waar je zoon bij is." Sprak ze grommend. Ze had het helemaal gehad met die twee. Het leken nu net twee kleine kleuters. ‘Waag het niet om ook maar iets te zeggen over Renly! Dat was een hele andere situatie als deze!’ Larentina keek Graham aan en wist dat ze een gevoelige snaar had geraakt. toch was ze verbaast zodra ze de naam van zijn geliefde hoorde. Viel hij op mannen. Kort schudde ze haar hoofd voor ze antwoord gaf. "Het enigste verscheel is dat ik mijn geliefde wel heb kunnen reden." Sprak ze. Misschien niet helemaal slim, maar ze kon het niet laten. "En laat elkaar eens verdomme los, jullie lijken net een stelletje kleuters in plaats van volwassenmannen." Zij was de jongste van de drie en ze was zeker niet aan het vechten. ‘Het enige wat ik wou was terug gelukkig kunnen zijn en dat lukte, tot jij bedacht om gezellig terug te komen!’ Larentina bleef stil en slikte, ze kwam hier niet om gezellig terug te komen. Als ze gezelligheid wou was ze allang verder getrokken om een bestaan te hebben met alleen connor en cole, op een plek waar niemand haar kende en ook maar niemand wist dat ze een alfa en een weerwolf was. Een klein dorpje waar ze hun eigen ding konden doen en natuurlijk hun leven leiden. 'Maar wat verwachten jullie nu? Dat jullie hier kunnen blijven?! Dat alles terug wordt zoals hiervoor en jij en je ‘familie’ hier de rest van jullie miezerige leven kunnen doorbrengen?!’ Larentina stapte weer dichter bij naar Graham en keek hem aan. "Je mag dan de alfa zijn Graham, maar jij hebt weinig over mij te zeggen. Voor zover ik weet ben ik altijd nog de echte alfa." Haar ogen gloeiden goud op en keek hem dreigend aan. "Ik ben hier alleen omdat ik hier hoor te zijn." Sprak ze,
Terug naar boven Ga naar beneden
https://afterdark.actieforum.com
Gesponsorde inhoud





That Home. Empty
BerichtOnderwerp: Re: That Home.   That Home. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
That Home.
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Florence :: Woods-
Ga naar: